Volkswagen Beetle’ın Üretimi Bitti!

Volkswagen Beetle’ın üretimi bitti mi? Beetle artık üretilmeyecek mi? Bu haber, son günlerin en önemli otomobil haberlerinden biri. Efsane Beetle bitiyor…Peki, Volkswagen markası Beetle üretmeme kararını neden aldı? Beetle sahipleri için durum ne olur?

Volkswagen Beetle’ın Üretimi Bitti!

Ülkemizde Kaplumbağa olarak da bilinen VW Beetle’ın üretimi sona erdi. Tabii yeni nesilden bahsediyoruz. Orijinal Kaplumbağa çoktan veda etmişti. 81 yaşında hayata bir kez daha veda eden otomobil, dünyanın her yerinde sevildi. Amerika’nın  sevgilisi haline geldi, Antartika’da bilim adamları tarafından kullanıldı, Mexico City’de milyonlarca yolcu taşıdı.. Hatta yarış bile kazandı. O zaman bu efsane otomobilin tarihine bir göz atmamız gerekiyor.

Onda Porsche İmzası Var!

Mühendis Ferdinand Porsche, 16 silindirli yarış otomobillerinden, kendi adını taşıyan yüksek performanslı makinelere kadar otomotiv tarihinin en büyük tasarımlarıyla yakından ilişkili ama ün kazanmasını sağlayan en önemli ürünlerden biri oldukça basit yapılıydı.

Tabii burada devreye Adolf Hitler giriyor. ’Tarihin en kanlı diktatörlerinden biri olan Hitler’in belki de yaptığı tek iyi şey, 1934 yılında Ferdinand Porsche ile küçük otomobil vizyonunu paylaşmasıydı.  Bu tasarımın özellikleri de belirlenmişti. 100 km/s hıza ulaşacaktı, iki yetişkin ile iki çocuğu valizleriyle birlikte taşıyabilecekti ve hafif olacaktı. Ayrıca 100 km’de 7.0 litreden fazla benzin yakmayacaktı. Bu verilerden yola çıkan Porsche, 1.0 litrelik 26 HP güç üreten hava soğutmalı bir motorla ilk Beetle’ı tasarladı. 650 kg’lik bu otomobilin hava soğutmalı oluşunun nedeni Almanya’nın daha soğuk bölgelerinde de rahatça çalışabilmesi hedefiydi.

Type 60…

İlk dönemde adı Volkswagen olarak belirlenmemişti. Type 60 olarak bilinen ilk modellerin testleri 1936 yılında başladı ve üretim öncesi ilk prototipler yollara çıktı. Daha önce de Type 16 ve Type 32 gibi prototipler üretilmişti. Type 60, hemen hemen her açıdan seri üretim Beetle’a çok yakındı. 1938’de KdF-Wagens adlı fabrikada 210 adet Beetle üretildi. Savaşın başlamasıyla birlikte bu otomobiller subaylara kişisel otomobil olarak tahsis edildi. Savaş sırasında, yerden yükseltilen ve daha güçlü motorlarla donatılan askeri versiyonlar kullanıldı. Type 82 olarak bilinen Kübelwagen’den 52 bin adet ve Type 128 ile 166 olarak bilinen amfibik Schwimmwagen’den yaklaşık 14 bin adet üretildi.

Savaş sonrası yıllar

Müttefik Kuvvetler, Wolfsburg’daki fabrikayı sıklıkla bombalamıştı. Bu nedenle barış zamanı geldiğinde tesis sadece güneşli günlerde otomobil üretebiliyordu çünkü hava saldırıları çatısının çoğunu tahrip etmişti. Savaş sonrası yıllarda, bu  fabrika bölgedeki tek iş kaynağıydı. Volkswagen fabrikası 1945’te Amerikalılar tarafından İngiliz kontrolüne verildi. Hatta tüm donanımın sökülüp İngiltere’ye taşınması öngörülmüştü. Ancak hiçbir İngiliz otomobil üreticisi fabrikaya ilgi duymadı. Resmi bir raporda, üretilen aracın bir otomobilin temel teknik gereksinimlerini karşılamadığı, ortalama bir alıcıya çekici gelmediği ifadeleri yer alıyordu. Bu aracı ticari olarak inşa etmek ekonomik olmayan bir girişim olurdu. Fabrika, İngiliz ordusu için otomobil üreterek hayatta kaldı.

1945’te William Rootes başkanlığındaki bir İngiliz komisyonu molozları ziyaret etti ve açıkça tesisin yıkılmasını önerdi. Komisyon üyeleri de Beetle’ı istemedi. Roots, çirkin ve gürültülü olarak adlandırdığı Beetle’ın seri şekilde üretilirse, dünya çapında satılan İngiliz otomobillerine tehdit oluşturmayacağını düşünüyordu ki, bu aslında Beetle için bir şanstı.

Mart 1948’de, Henry Ford II’yi içeren bir heyet, potansiyel devralma koşullarını görüşmek üzere Almanya’nın Köln kentine gitti. İngiltere, Volkswagen fabrikasını son çare olarak ücretsiz olarak Ford’a vermeye hazırdı. Firmanın yönetim kurulu başkanı Ernest Breech, teklifi geri çevirdi ve fabrikanın bir değeri olmadığını söyledi.

Amerikalılar da devre dışı kalınca, İngilizler Wolfsburg fabrikasının kontrolünü Alman devletine bıraktı ve sorumlu olarak Heinz Nordhoff adlı eski bir General Motors yöneticisi belirlendi. Garip bir şekilde, kullanıcılar arasında çok sevilen Bettle, ölmesi konusunda ısrar eden şüphecilerin yanlışlığını kanıtladı.

Volkswagen, 1946’da 10 bin 200 Beetle örneği üretti. Fabrika, Ekim 1948’e kadar ayda yaklaşık 2154 adet Beetle’ı bantan indirebiliyordu ki, bu da üç buçuk dakikada bir otomobil anlamına geliyordu. Daha da iyisi, şirketin Almanya’da verilen 15 bin siparişin üstüne bir de yurtdışından gelen 7000 siparişin üstesinden gelmesi gerekiyordu.

Beetle Amerika’ya gidiyor (1949)

Amerikan ordusunun üyeleri, Almanya’da bulunurken Beetle’ı tanımıştı. Hatta bazıları ülkelerine özel ithalatla bu otomobille döndü. Hollandalı işadamı Ben Pon, satmak için ABD’ye Beetle gönderen ilk kişi oldu. Otomobil, Ocak 1949’da New York’a inmişti. Pon, Alman karşıtı bir duyarlılığa rağmen, Beetle için alıcı bulmakta hiç zorlanmadı. 1949 yılında Beetle, 30 HP güç üreten 1.1 litre hava soğutmalı motora sahipti. Bugün yaklaşık 13 bin dolara denk gelecek şekilde 1280 dolara satılıyordu. 1950’de Amerika’da 270 adet Beetle yollara çıktı.

Üstsüz Beetle

Şaşırtıcı derecede basit olan Beetle, kolayca dönüştürülebiliyordu. Karmann, ilk sivil Cabrio Beetle’ı 1949’da inşa etti ve diğer şirketler hızla Wolfsburg’dan çıkan bu otomobile kendi modifiyelerini yaptılar. Hatta Berlin merkezli Rometsch, Beetle’nin dört kapılı versiyonunu da tasarladı. Volkswagen, üretim kapasitesi sorunu nedeniyle bu tip bir modeli üretmeyi reddetti. Aks aralığı 250 mm uzayan bu otomobilden 50 adet oluşturuldu ve çoğunu taksi şoförleri satın aldı.

Motor teknolojisi

Ferdinand Porsche başlangıçta iki zamanlı bir motorun, küçük ve uygun fiyatlı bir otomobil için uygun çözüm olduğunu düşünüyordu. Sonra sayısız deneme ve testlerde, hava soğutmalı dört silindirli boxer motor kullanıldı ve prensip olarak son üretime kadar aynı kaldı. Seri üretime dönük ilk Volkswagen motoru 985 cc’ydi ve 3000 d/d’de 22.5 HP güce ulaşıyordu. Kübelwagen askeri versiyonunda hacim 1131 cc’ye, güç ise 25 HP’ye yükseltildi. 1945’ten sonra 1192 cc’ye çıkan motor, silindir kafalarının yeniden işlenmesiyle 34 HP’ye ulaştı. 0-100 km/s hızlanma süresi 35 saniyeydi. Artan refah ve yüksek talep sonunda daha güçlü motorların geliştirilmesine gerek duyuldu. Volkswagen bu nedenle 1.5 lt’lik bir boxer tasarladı. 7.2:1 sıkıştırma oranıyla 3800 d/d’de 45 HP güç üreten bu motor, otomobili 125 km/s hıza taşıyordu. Daha sonra 4000 d/d’de 50 HP güç çıkışına sahip 1.6 litrelik boxer motor tanıtıldı. Bu motor sürekli modernize edildi. Emisyon standartlarına uymak için 1988’de elektronik ateşlemeye çevrildi. 1993 yılında 1600 motor son teknik iyileştirmesini aldı ve elektronik yakıt enjeksiyonuyla çalışmaya başladı.

1950’lerde Beetle

Volkswagen, 50’lerde dünya üstünde birçok ülkede Beetle satmaya başladı. 1953’te gövdenin ana hatları aynı kalırken, bölünmüş arka camın tek bir oval ünite ile değiştirilmesiyle yenilendi. Daha güçlü bir motorun takılması da dahil olmak üzere tasarımda birkaç küçük değişiklik yapıldı. Volkswagen, Temmuz 1953’te 500 bininci Beetle’ı üretti.

Bir milyonuncu Volkswagen (1955)

Volkswagen, Ağustos 1955’te bir milyonuncu otomobili üretim bantlarından indirdi. Beetle’nin popülaritesi, 1960’lı yıllarda akıllıca yapılan reklam kampanyaları sayesinde iyice artmıştı. Rakiplerin aksine Amerika’ya büyük miktarda yedek parça tedariki sağlayan VW büyük bir avantaja sahip oluyordu. Örneğin, farı kırılan VW kullanıcıları, yeni farın gemiyle bir ayda Avrupa’dan gelmesini beklemiyordu.

Ucuz, neşeli ve güvenilir olan Beetle, Amerika’nın en sevdiği küçük otomobil oldu. Pek çok Amerikalı, Beetle’ı okuldan sonraki ilk otomobilleri veya aileleri için ikinci bir otomobil olarak satın aldı.

Volkswagen, Amerika’ya yalnızca 1968’de 423 bin 008 Beetle gönderdi. Buna karşılık, 2017’de Amerika’da yaklaşık 340 bin VW logolu otomobil satıldı. 1970’lerde, Beetle ve çeşitli türevleri (minibüs ve Karmann Ghia dahil) ABD’deki yeni binek otomobil pazarının yüzde 5.6’lık payını alıyordu.

Antarktika’daki Beetle (1963)

Korkusuz kaşifler, 20’nci yüzyılın başlarında, iyimser bir girişim yaparak otomobillerini Antarktika’ya getirdiler. Kutup keşiflerinde işler planlandığı gibi gitmedi. Aldıkları otomobillerin bazılarının tavanı yoktu, hepsi donmuş soğutma sisteminden yakınıyordu ve zorlu şartlarda, kar ve buz üstünde ilerleyemiyorlardı. 1962’nin sonlarında, Avustralya Ulusal Antarktika Araştırma Seferi (ANARE), Volkswagen Avustralya’dan, yerel olarak inşa edilmiş bir Beetle’ın yıllarca sürecek bir görev boyunca kullanmasını rica etti. Şirket, bilim adamlarına kırmızı bir otomobil sağladı. Takma adı ‘kırmızı terör’ olan bu otomobil büyük hayranlık uyandırdı. Şiddetli rüzgârlara ve günlük olarak karşılaştığı sıcak ve soğuk farklılıklarına rağmen başarıyla çalıştı. Antarktika’yı hava soğutmalı bir Volkswagen’le dolaşmak için gerekli olan değişiklikler, boxer motorun rahatça çalışmasını sağlamak için ikinci bir akü, lastik zincirleri ve daha ince bir yağdan oluşuyordu. Beetle, 1964’te Avustralya’ya geri döndü, BP Round Avusturalya Rallisi’ne katıldı ve kazandı. Ondan sonra ise ortadan kayboldu, yeri hâlâ bilinmiyor.

Yeni yüz (1967)

1967, Beetle’ın ilk büyük görsel güncellemesini getirdi. Volkswagen, 1930’lardan beri kullanılan eğimli farları değiştirdi ve geri vites lambaları da bulunan daha büyük stop lambalarına geçti. Değişiklikler, ön ve arkada yeni tamponlar, jantlar ve yeniden tasarlanmış bir gösterge panelini de içeriyordu. Volkswagen otomobile iki hızlı ön cam silecekleri, 12 voltluk bir elektrik sistemi ve yükseltilmiş bir fren sistemi de ekledi. Bir süre sonra seçenek listesine, yarı otomatik bir şanzıman da katıldı.

1302 (1970)

Bir sonraki büyük değişiklik, Volkswagen’in Süper Beetle olarak adlandırdığı (çoğu küresel pazarda 1302 olarak da bilinir) ve 1971 model yılı için tanıttığı modelle gerçekleşti. Ön süspansiyon, burulma çubuğu yerine McPherson sistemle değiştirildi. bu da mühendislerin yedek lastiği yatay olarak monte etmelerine olanak tanıdı. Volkswagen, Şubat 1972’de 15 milyon 7 bin 34’üncü Beetle’ı üretti. Bu, ilk başta algılandığı gibi rastgele olmayan bir sayıydı. Beetle, tarihte en çok satan otomobil olma şerefini Ford Model T’den alıyordu. Volkswagen, bu gurur verici olayı, Almanca’da ‘dünya şampiyonu’ anlamına gelen Weltmeister adlı özel bir modelle kutladı. 1302 S’e dayanan bu otomobil, metalik mavi boyası ve özel jantlarıyla göze çarpıyordu.

Beetle’ın son evrimi (1972)

1303, 1972 Ağustos’unda 1973 modeliyle geldi. Amerika’da Süper Beetle tanımını korudu. Volkswagen, güvenlik nedeniyle otomobile eğimli bir ön cam ekledi. Bu, önden çarpışma sırasında yolcuları cam kesme riskinden koruyordu. Bu değişiklik esnasında gösterge paneli de kaçınılmaz olarak büyüdü.

Sarı siyah yarışçı (1972)

Meraklılar, Monte-Carlo Rallisi’nden Baja 1000’e kadar çok çeşitli motorsporları etkinliğinde Beetle ile yarışıyorlardı ancak nadiren fabrika desteği alamıyorlardı. 1972’de Volkswagen, sonunda gelb schwarzer renner’ın (Almanca’da sarı siyah yarışçı) kısaltması olan GSR adlı sınırlı sayıda bir modeli üreterek daha sportif bir model çağrısına cevap verdi. Tam olarak Beetle ailesinin GTI’ı olmasa da daha geniş çelik jantlar, üç kollu bir direksiyon simidi ve ön yolcu için spor koltuklara sahipti. Volkswagen, motora en ufak bir değişiklik yapmadı. GSR, 1303 S’in 50 HP’lik 1.6 litrelik motorunu koruyordu.

Böcek’in nefesi bitiyor

Beetle’nin değişime karşı güçlü direnci, 1960’larda dünyayı ele geçirmesine yardım etti ancak 1970’lerde bu durum tersine dönmeye başladı. Honda’nın müthiş Civic’i ve Volkswagen’in kendi Golf’ü gibi daha modern rakipleri daha az yakıyordu. Hem yolcular hem de bagaj için daha fazla alan sunuyorlardı ve daha performanslıydılar.

Beetle Amerika’dan çıkıyor (1979)

Amerika Volkswagen, 1976’nın sonunda Beetle’ı satmayı bıraktı. Convertible yani üstü açık versiyon 1979’a kadar dayandı. Satışın bitmesinin nedenlerinden biri güvenlik ve emisyon düzenlemelerine uyum sağlamasının giderek daha zor ve pahalı olmaya başlamasıydı. Piyasadaki son yılında, 48 HP güç üreten, elektronik yakıt enjeksiyonlu 1.6 litrelik motorla donatıldı.

Üretim devam ediyor (1979)

Wolfsburg artık Beetle üretmese de 1985’e kadar birçok Avrupa pazarında markanın giriş seviyesi modeli olarak mevcut kaldı. Meksika, Brezilya ve Güney Afrika dahil olmak üzere birçok ülkede üretim devam etti. Brezilya fabrikası özellikle Nijerya’ya komple montaj setleri tedarik etti. Beetle, karar vericilerin 1972’de Mexico City’nin resmi taksisi olarak seçtikleri Meksika’da son derece popüler kaldı.

Son Beetle (2003)

Yeni yüzyılda, Meksika pazarının 62 yaşındaki Beetle’ı daha uzun süre destekleyemeyeceği ortaya çıktı. Yıllık satışlar 2000’de 41.600’den 2002’de yaklaşık 23 bin adede düştü. Tabutundaki son çivi 2002’de geldi ve yetkililer Mexico City’de taksi olarak çalışan her aracın güvenlik nedeniyle dört kapıya sahip olması gerektiğine hükmetti. Volkswagen, Beetle’ı Ultima Edicion adlı sınırlı bir sürümle mavi veya bej renkte üretti. Her Ultima Edicion, krom kaplama, beyaz lastik yanakları ve eski tip bir Wolfsburg amblemi ile üretildi. Son Beetle, 30 Temmuz 2003 tarihinde Puebla-Meksika montaj hattından çıktı ve doğruca Wolfsburg’daki Volkswagen müzesine gitti. Bu, 21 milyon 529 bin 464 otomobilin üretildiği 65 yıllık bir çalışmanın sonunu işaret ediyordu.

New Beetle (1997)

Volkswagen New Beetle, kompakt bir otomobil olarak orijinal tasarıma bağlı kalarak üretildi ama farklı olarak motoru öndeydi ve önden çekişliydi. Tabii ki bu motorlar su soğutmalıydı. 75 HP’lik 1.4’ten 3.2 lt’lik 225 HP’ye kadar birçok motor seçeneğine sahip oldu. 1999’a kadar Almanya’da üretilen yeni Beetle daha sonra 2011’e kadar Meksika’da bantlardan çıktı.

Beetle A5 (2011)

Yeni Beetle’ların ikinci nesli Volkswagen Jetta ile aynı PQ35 platformunu paylaşıyordu ve Meksika’da üretildi. Geçtiğimiz günlerde üretimi sona eren bu otomobil, 4278 mm uzunluğunaydı. Bu otomobil 1.2 lt’den 2.5 lt’ye kadar benzinli ve dizel motorlarla üretildi.