Batan Markaların En İyi Arabaları: Bölüm 2

Matra, Rancho’yu artanları kullanarak son dakika yemeği pişirmeye benzetti. VF2 minibüsten başlayarak, mühendisler; araca 1308 GT’den 80 beygirlik 1.4 litrelik bir motor, 1100 TI’den frenler ve 1307’den dört ileri manuel şanzıman taktı. Dış mekan tasarımı her yere gidebileceğini öne sürerken, dört tekerlekten çekiş maliyer nedenleriyle asla uygulanmadı. Geçiş sınıfı için bir öncüydü. Ancak tartışmalı olarak birkaç on yıl çok erken geldiğini söylemek lazım. Kaderin tuhaf bir cilvesiyle, Rancho’nun amaçlanan değişimi, Avrupa’nın ilk minivanı olan orijinal Renault Espace’e dönüştü.

Peki Matra’ya ne oldu?

Otomotiv alanındaki Matra, Renault için bir fason üretici oldu. Ancak bu iş 2003’te sona erdi ve diğer bazı varlıklar Pininfarina tarafından satın alındı. Matra’nın savunma ve havacılık bölümü ise artık Airbus’ın bir parçası.

Mercury, platformunu paylaştığı Ford Mustang ile Ford Thunderbird arasındaki boşluğu doldurmak için Cougar’ı çıkarttı. Araba, performansını daha büyük bir lüks ile birleştirerek Mercury’nin kahraman arabası oldu. Daha sonraki modeller, orijinalin ruhunu yeniden yakalamaya çalıştılar. Ancak yetersiz olarak nitelendirilen performans nedeniyle büyük ölçüde başarısız oldular.

Peki Mercury’ye Ne Oldu?

Mali krizden sonra rasyonalizasyonun ardından Ford, 2010 yılında markanın sonunu açıkladı. Markanın son arabası Grand Marquis ise Ocak 2011’de inşa edildi.

Morris bugün ikinci dünya savaşından sonra iz bırakan bir şirket olan MG’deki ‘M’ olarak biliniyor. Ancak Morris markalı arabalar açısından Minor’u yenmek zor. Performans, zamanın standartlarına göre bile oturaklı olsa da direksiyon ve yol tutuşu etkileyiciydi. Bu üretim, İngiltere’nin ikinci dünya savaşından sonra geri dönmesinin birincil yoluydu. Daha sonra minibüs, vagon ve üstü açılır versiyonlar üretti ve daha sonra gelen daha güçlü motorlar, markaya yardımcı oldu. 1971’e kadar, 1.4 milyon örnek üretildi.

Peki Morris’e ne oldu?

Morris, 1952’de British Motor Corporation’ı yapmak için ezeli rakibi Austin ile birleşti. Morris markalı son otomobil olan Ital, 1984’te inşa edildi. Oxford’daki eski Morris fabrikasının bir kısmı bugün BMW için Mini’yi üretiyor.

4-4-2, Oldsmobile Cutlass’ta performans odaklı bir seçenek paketi olarak hayata başladı. 1968’de tam teşekküllü bir model hattına terfi edecek kadar popüler olduğunu kanıtladı. 1968’de tam teşekküllü bir model hattına terfi edecek kadar popüler olduğunu kanıtladı. Oldsmobile, 390hp motor, geliştirilmiş frenler ve modele özel süspansiyon ile daha da hızlı bir 4-4-2 yapmak için Amerikalı Hurst ile işbirliği yaptı. Birkaç yıl boyunca 4-4-2 sayıları anlamsız performansla eş anlamlıydı. 1972 yeniden tasarımı, onu sadece bir seçenek konumuna indirdi.

Peki Oldsmobile’e ne oldu?

Oldsmobile, bırakın diğer otomobil üreticilerinin otomobillerini, GM’nin diğer markalarının otomobilleri arasında bile kaybolduğunu fark etti. Durum böyle olunca GM, markayı 2004’te kapattı.

Sıradan sürücüler Panhard’ı büyük, altı kişilik sedanlar için bilirdi. Yarışçılar ise Panhard’ı ultra hafif spor arabalar için tanıyordu. 24 serisi otomobiller, şirketin iki kimliğini harmanlama girişimiydi. Kısa veya uzun bir dingil mesafesi ile sunulan 24, Panhard’ın benzersiz sportifliğini, sade bir yarış arabası istemeyen sürücülere getirdi. 24 BT, arkada oturan yolcular için daha fazla alan sunmak için 24 CT’den daha uzundu. Her iki model de etkileyici bir aerodinamik tasarım sayesinde 24’ü otoyolda nispeten hızlı bir şekilde iten hava soğutmalı düz ikiz motor kullanıldı.

Peki Panhard’a ne oldu?

Panhard’ın otomobil tarafı 1967’de Citroën’e satıldı ve bir otomobil üreticisi olarak marka öldü. İsim, nihayetinde İsveçli kamyon üreticisi Volvo Group’a ait olan, bir askeri araç üreticisi olarak yaşıyor.

General Motors, doğrudan Chevrolet’in Corvette’ine karşı rekabet edeceği korkusuyla Pontiac’ın iki kişilik bir spor araba yapmasına izin vermedi. Bunun yerine Pontiac, o zamanki yeni Camaro ile aynı platforma dayalı bir spor otomobil piyasaya sürme izni aldı. Sevgiyle “Çığlık atan Tavuk” olarak adlandırılan Firebird, 2002 yılında batana kadar dört nesil boyunca Camaro ile birlikte devam etti.

Peki Pontiac’a ne oldu?

Pontiac markası, 2008-09 küresel mali krizinde batmaya yaklaşmasından sonra, GM’nin markalarını rasyonelleştirmesi sebebiyle 2010 yılında üretime son verdi.

Kaslı arabalar, daha güçlü ve daha pahalı hale geldikçe, ana akım alıcıların erişiminden giderek uzaklaştı. Road Runner, son derece güçlü bir motor ve sıradan bir arabanın gövdesine göre daha kaslı durmasıyla, meraklıları tarafından onaylanmış formülüne bir dönüştü. Road Runner, pazardaki ilk yılında Plymouth’un en büyük beklentilerini bile aştı. Açıkçası, uygun fiyatlı ve güçlü bir araba için doğru zamandı.

Aşırı büyümüş bir Hot Wheels arabası varsa, o da Plymouth Prowler’dır. Markaya dayanıklılık kazandırmak için son bir çaba olan Prowler, 1950’lerde Amerikan yollarında dolaşan klasik sıcak çubukların modern bir yorumuydu. O zamanlar piyasada başka hiçbir şeye benzemiyordu. Fakat, bu bir hit değildi. Kesinlikle Plymouth’u yeniden canlandırmadı. Ancak 2000’lerin başında bir dizi retro tarzı Amerikan arabasına ilham verdi.

Peki Plymouth’a ne oldu?

Chrysler’in Plymouth markası 2001’de öldü. Arabaları ya durduruldu ya da Chrysler olarak yeniden adlandırıldı.

‘’Batan Markaların En İyi Arabaları 2’’ yazımızı okudunuz için teşekkür ederiz. Üçüncü yazıda görüşmek üzere.

Batan Markaların En İyi Arabaları 1